Groot Tegels hert.

Naast het Rijnhert, komt in de Tegelenfauna nog een tweede hertensoort voor. Deze had de grootte van een edelhert en wordt, om hem te onderscheiden van de kleinere Cervus rhenanus, in het Nederlands 'het grote hert van Tegelen' genoemd. Ook de wetenschappelijke naam waaronder de soort voor het eerst in Nederland werd beschreven, refereert naar de Limburgse vindplaats. Dubois (1904) plaatste de fossielen van dit hert in de door hem benoemde soort Cervus tegulensis. Doordat hijzelf later de naam als C. teguliensis spelde, komen we in de oudere literatuur twee verschillende schrijfwijzen tegen (Spaan, 1992). Overigens meende Dubois (1904, 1905) oorspronkelijk meerdere grote hertensoorten in het materiaal van Tegelen te herkennen, een mening die we nog tegenkomen bij zijn assistenten Bernsen (1934) en Schreuder (1945a). Kunst (1937) ging als eerste ervan uit er maar één grote hertensoort in Tegelen geleefd had. Zij noemde deze soort Cervus (Eucladoceros) teguliensis.

Kunst (1937) was ook de eerste die fossielen van het grote hert van Tegelen uit de Oosterschelde beschreef. Zij herkende echter in het materiaal, dat uit de locatie de 'Roompot' was opgevist, niet dezelfde soort als in de Limburgse vindplaats en plaatst het in Cervus falconeri. Bij van der Vlerk (1938, 1939, 1953) en Schreuder (1945a) vinden we het grootste van de twee herten uit de Oosterschelde dan ook terug onder de naam Eucladoceros falconeri.

Het geweimateriaal van het grote hert lijkt op dat van het hert van Tegelen (de Vos et al., 1995). Het zg. Tegelse hert wordt Eucladoceros tegulensis genoemd; dit hert is weer het zelfde als het hert van Senèze en Chilhac in Frankrijk dat Eucladoceros senezensis wordt genoemd. Er wordt heden aangenomen dat deze twee soorten hetzelfde zijn (Germonpré, 1983; Azzaroli et al., 1988; Azzaroli & Mazza, 1992; Spaan, 1992a,b). Verder is er materiaal vermeld van de bodem van de Noordzee, de locatie 'Het Gat' (Post et al., 2001) en Hooijer (1986b) beschrijft snijtanden en hoektanden.

• Azzaroli, A., C. De Giuli, G. Ficcarelli & D. Torre 1988 Late Pliocene to early Mid-Pleistocene mammals in Eurasia: faunal succession and dispersal events.- Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology 66: 77-100.
  
• Azzaroli, A. & P. Mazza 1992 The cervid genus Eucladoceros in the early Pleistocene of Tuscany.- Palaeontographia Itali-ca 79: 43-100.
  
• Bernsen, J.J.A. 1934 Eine Revision der Fossilen Säugetierfauna aus den Tonen van Tegelen.
  (IX) Cervidae. - Natuurhistorisch Maandblad, 22 (11): 136-138, 23 (4,6 & 7): 38-46, 71-77, 82-86.
  
• Dubois, E. 1904 Over een equivalent van het Cromer Forest-Bed in Nederland.- Verslagen van de Gewone Vergadering Wis- en Natuurkunde, Afdeling van de Koninklijke Akademie van Wetenschappen 13: 243-251.
• Dubois, E. 1905 L'age de l'argile de Tegelen et les espèces cervidés qu'elle contient.- Archives du Musée de Teyler, Ser. II 9: 605-615.
  
• Germonpré, M. 1983 Les mammifères de la Formation de la Campine.- Bulletin Belgische Vereniging voor Geologie 92: 111-123.
  
• Hooijer, D.A. 1986b Incisors and canines of Eucladoceros tegulensis (Dubois ).- Lutra 29 (2): 316-319.
  
• Kunst, C.E. 1937 Die niederländischen pleistozänen Hirsche.-Dissertatie, Leiden: 1-125.
  
• Post, K., D. Mol, J. W.F. Reumer, J. de Vos & C. Laban 2001 Een zoogdierfauna met twee (?) mammoetsoorten uit het Bavelien van de Noordzeebodem tussen Engeland en Nederland. - Grondboor en Hamer 55 (6): 2- 22.
  
• Spaan, A. 1992a Het grote hert van Tegelen.- Cranium 9 (1): 23-26.
  
• Vlerk, I.M. van der 1938 Nederland in het IJstijdvak.- Inaugurele rede. Leiden, Eduard IJdo N.V.: 1-24.
• Vlerk, I.M. van der, 1939 De Pleistocene zoogdieren van Nederland.- Hand. 27e Ned. Natuur- en Geneesk. Congres: 1-2.
  
• Vlerk, I.M. van der 1953 The stratigraphy of the Pleistocene of the Netherlands.-Proceedings Koninklijke Nederlandse Akaddemie van Wetenschappen, Series B 56, 1: 34-44.
  
• Vos, J. de, D. Mol & J.W.F. Reumer 1995 Early Pleistocene Cervids from the Oosterschelde (the Netherlands) with a revision of the cervid genus Eucladoceros Falconer, 1868.- Deinsea 2: 95-121.